Jena

Alig egy órája érkeztem meg a kollégiumba, de máris eleget teszek az otthoniak kérésének, és blogot indítok az itt történtekről. Ki-ki olvassa belátása szerint.

Visszaszámlálás

Friss topikok

  • BeM: Számolok én, abban nincs hiba, csak nagyon nem bírom, ha ordítanak velem korán reggel. (Napközben ... (2011.02.14. 11:24) Zuhany
  • BeM: Hát akkor tényleg elég rosszak... Nekem ködről számoltak be és egyszámjegyű hőmérsékletről. Minda... (2011.02.08. 11:45) Eljött a tavasz...
  • grus: Már alig több, mint egy hét :) (2011.02.08. 08:20) Heimweh
  • BeM: Hát, nekem is nagyon neccesen fog sikerülni. :) Csak kíváncsiságból megkérdezhetem, hogy személye... (2011.01.31. 11:54) Csomag
  • Queen Penelope: Beszarás. :D (2011.01.31. 11:49) Európa

2011.02.06. 19:38 BeM

Stilistik Klausur

 Ez a bejegyzés elsősorban németül tudó latinosok számára érdekes, úgyhogy a többieket megkímélem. Tovább gomb az erős idegzetűeknek.

 

 

Ezt a két szöveget kaptam a stilisztika vizsgán, választhattam, hogy nekem melyik tűnik könnyebbnek.

Jener Punkt war am scheulißten, dass im Tempel der Eintracht Bewaffnete, Räuber und Mörder aufgestellt wurden; dass aus dem Tempel ein Gefängnis wurde; dass die Senatoren ihre Meinungen sagten, nachdem die Tore des Tempels geschlossen worden waren. Antonius sagte, dass er Handwerker schicken und mein Haus zerstören werde, wenn ich nicht am 1. September hierher käme. Ich kam am nächsten Tag; er selbst kam nicht. Ich sprach über den Staat weniger freimütig, als meine Gewohnheit ist, aber doch freimütiger, als die Drohungen der Gefahr es forderten. Aber jener so dreiste und so gewalttätige Kerl, dass er mich am 19. Septermber im Senat einzufinden. Er selbst deklamierte inzwischen über mich auf dem Tiburtinum Scipios, wobei er sich Durst verschaffte. Das pflegt ihm nähmlich der Anlass zu deklamieren zu sein.

 Illud vero taeterrimum non modo aspectu, sed etiam auditu, in cella Concordiae conlocari armatos, latrones, sicarios, de templo carcerem fieri, opertis valvis Concordiae, cum inter subsellia senatus versarentur latrones, patres conscriptos sententias dicere.
Huc nisi venirem Kalendis Septembribus, etiam fabros se missurum et domum meam disturbaturum esse dixit. [...] Veni postridie, ipse non venit. Locutus sum de re publica minus equidem libere, quam mea consuetudo, liberius tamen, quam periculi minae postulabant. At ille homo vehemens et violentus, qui hanc consuetudinem libere dicendi excluderet [...] adesse in senatum iussit a d. XIII Kalendas Octobres. Ipse interea septemdecim dies de me in Tiburtino Scipionis declamitavit sitim quaerens; haec enim ei causa esse declamandi solet.


(Cicero, Philippicae, 5, 18-19.)

 

Damals soll in Caesars Haus ein Mörder gefangen worden sein, der von Antonius mit einem Dolch geschickt worden war. Über diesen klagte Caesar offen im Senat, indem er dich, Antonius angriff. Caesar brach nach Spanien auf, nachdem dir aufgrund deiner Armut wenige Tage zum Bezahlen zugebilligt worden waren. Doch nicht einmal dann woltest de nachfolgen. Nachdem Antonius endlich nach Spanien aufgebrochen war, konnte er dorthin gelangen. Wie gelangte also Dolabella dorthin? Entweder durfte die Sache, mein Antonius, von dir unternommen werden, oder sie musste, nachdem du sie unternommen hattest, bis zum Schluss durchgeführt werden. Dreimal kämpfte Caesar mit Bürgern: in Thessalien, Afrika und Spanien. An allen Schlachten nahm Dolabella teil; in der in Spanien wurde er sogar verwundet. Wenn du nach meiner Meinung fragst, so hätte is es nie gewollt. Dennoch muss sein Plan getadelt, seine Beständigkeit aber gelobt werden.


Quin his ipsis temporibus domi Caesaris percussor ab isto missus deprehensus dicebatur esse cum sica; de quo Caesar in senatu aperte in te invehens questus est. Proficiscitur in Hispaniam Caesar paucis tibi ad solvendum propter inopiam tuam prorogatis diebus. Ne tum quidem sequeris. Tam bonus gladiator rudem tam cito? Hunc igitur quisquam, qui in suis partibus, id est in suis fortunis, tam timidus fuerit, pertimescat?
Profectus est aliquando tandem in Hispaniam; sed tuto, ut ait, pervenire non potuit. Quonam modo igitur Dolabella pervenit? Aut non suscipienda fuit ista causa, Antoni, aut, cum suscepisses, defendenda usque ad extremum. Ter depugnavit Caesar cum civibus, in Thessalia, Africa, Hispania. Omnibus adfuit his pugnis Dolabella, in Hispaniensi etiam vulnus accepit. Si de meo iudicio quaeris, nollem; sed tamen consilium a primo reprehendendum, laudanda constantia.
(Cicero, Philippicae, 2, 74-75.)

 

Szólj hozzá!


A bejegyzés trackback címe:

https://jena.blog.hu/api/trackback/id/tr492642830

Kommentek:

A hozzászólások a vonatkozó jogszabályok  értelmében felhasználói tartalomnak minősülnek, értük a szolgáltatás technikai  üzemeltetője semmilyen felelősséget nem vállal, azokat nem ellenőrzi. Kifogás esetén forduljon a blog szerkesztőjéhez. Részletek a  Felhasználási feltételekben és az adatvédelmi tájékoztatóban.

Nincsenek hozzászólások.
süti beállítások módosítása